TTNET İçin Değişim Vakti

Yıllardır ADSL abonesiyim. O kadar çok zaman geçti ki üzerinden, önce kurulan Kablo-TV üzerinden Kablonet hizmetini bile hatırlıyorum. ADSL her nedense, tek alternatif olarak benimsenip de ölüme mahkum edilene kadar kablo İnternet'i de kullandım (iş yerinde). Daha sonra sınırlı gıdım, gıdım verilen ADSL hizmeti biz fanilere de açılınca gidip ev için abone oldum.

ADSL, malumunuz telefon hatları üzerinden veriliyor. Oysa artık sabit hat sadece ayak bağı. Giderek abone sayısı düşen sabit hatlar, inadına aldıkları ücretlerden vazgeçmeme adına sonlarını hızlandırıyorlar. ADSL var bari sabit telefon da alalım diyen saf müşteriler 20-30 TL aylık ek bir külfete mahkum oluyor. Benim gibi taahhüt mahkumları da bu kısım içerisinde kalıyor.

Ancak, Mart sonunda bitecek olan taahhüt sonrası TTNET ve Türk Telekom'a veda etmeyi planlıyorum. TTNET'e veda sebebim, taahütüm içerisinde yükselen hız kapasitesine rağmen benim hızımı ısrarla 8 Mbit olarak tutması ve artırmak için defalarca arayıp ek para istemesinden. Oysa işyerinde 8 Mbite kadar olan aboneliğimizi bir ek ücret istemeden 22 Mbite çıkartmışlardı. Türk Telekom'dan ayrılma isteğim ise 30 TL aylık bedel almasına karşın hiç bir işe yaramayıp, bir hizmet üretmemesi ve fiyatını indirmemesi.

Henüz başka bir firma, mesela Superonline bizim bölgede hizmete başlamadı. Ancak Türksat Kablo var, fiber ile yakınlara gelip, evlere kablo üzerinden dağılan. Televizyon hizmetinden de faydalanıyorum zaten. Üstelik sayısal ve full hd paketlerinden de memnunum. Mavi fırsat diye bir paketleri de var ki tam benlik ve ADSL ile sabit telefonu kapattım mı ayda 30 liradan fazla kar edebilirim.

Tek düşündüğüm, durum 2 yıllık bir taahhüt istemeleri ki bu süre içerisinde kim bilir ne tür başka fırsatlar çıkabilir karşıma.

Durum bu.

Ey TTNET ve Türk Telekom, size de bu güne kadar verdiğiniz idare eder hizmet kaliteniz yanında pahalı İnternet ve Telefon hizmetiniz için teşekkür ederim.

Yeni Medya'dan Al Haberi

Elinde gazete kağıdı ve mürekkep kokusunun verdiği hissi yaşayarak, haberleri okuyan bir kesim hala var. Bir de artık, günlük işlerini masa başında değil, bilgisayar başında yapan bir kuşak da var. Tabi yeni kuşak, haberi de İnternet'ten alıyor. İşin ilginç yanı Yeni Medya ve akıllı cihazlar sayesinde, bu iki kuşak birbiri ile iletişim halinde çatışmadan, geçinip gidiyorlar. Galiba, Yeni Medya gerçekten sosyalleştiriyor.

Burada yazılanları, benim sesimden dinlemek isterseniz bu linke tıklayın.

Merhaba,

Yeni Medya kavramı günden güne eskiyor ve hayatımızın bir parçası haline geliyor. Belki bir süre sonra sadece "medya" olarak literatürde yerini alacak ve medya denildiğinde şimdilerde Yeni Medya tanımında yeralanları da içeren geniş bir kümeyi anlayacağız. Zaten Gazeteler de artık kendilerinde oluşan endişeyi bir kenara atıp, tüm güçleriyle İnternet yayıncısı haline geldiler. İnternet sitesi olmayan gazete kalmadı. Bir çoğu okurlarının yorumlarına haber altlarında yer veriyor. Kimi gazete, kendi alan adı altında okurları tarafından kaleme alınan blogları çalıştırıyor. Kimi gazete, kendisine yollanan okur blogları içerisinden seçtiği yazıların linklerini özel sitelerde ve kendi ana sayfasında kullanıyor.

İşin acı yanı, tüm SEO çalışmaları, gerçek orijinal içerik, taze haber üretimi ve zengin içerik ile oluşturulmaya çalışılan etki o kadar da büyük değil. Buna karşın sosyal ağlarda bir haberin linkinin ve özetinin görsel desteğiyle birlikte verilmesi, tüm bu yukarıda sayılanlardan daha büyük bir etki yapmasına neden oluyor. Hal böyle olunca da, Twitter, Facebook ve Google+ gibi sosyal ağlarda bir haber sitesi ya da gazete sitesinin bulunmaması düşünülemez. Özellikle, ilk anda bir haberin yayılmasında en önemli başlatıcı etkiyi böyle sosyal ağ siteleri yapıyor. Nedeni ise basit. İnsanlar, diğer başka nedenlerden ötürü sosyal ağ sitelerini takip ediyor. Örneğin, bilgisayarı açıp sosyal ağ sitesine bağlanıp, gündemi buradan takip eden ve kimi zaman da bu sosyal ağ sitesinden çıkıp bilgisayarını kapatan kullanıcı sayısı, hiç de azımsanmayacak kadar çok. Hatta aynı sitenin uygulamasını telefonuna indirip bir anlamda devamlı olarak sosyal ağ sitesi ile birlikte yaşayan kullanıcılar da mevcut. Bu kullanıcılar aynı zamanda haber kaynaklarını, basının haberlerini, aynı kanaldan izlemeyi tercih ediyorlar. En azından günümüzde durum böyle.

Gazeteler, sosyal ağların fonksiyonlarını kısmen de olsa yerine getirerek, bir tür sosyal paylaşım imkanını okurlarına tanıyorlar. Haber altlarına yapılan yorumlar, mevcut mevzuat nedeniyle gazeteleri de bağladığı için son derece dikkatli bir filtreden geçiyor. Ancak yine de yorumların, bazen haberin kendisinden daha çok ilgi çektiği durumlarla da karşılaşılıyor. Eski yayıncılık anlayışında bu, mektup, email, sms ya da faks ile gelen okur mektubunun ertesi gün yayınlanan gazeteye konulması ile mümkündü. Günümüzde süreç çok daha hızlı işliyor. Gazetenin görevlisi elini çabuk tutarsa yapılan yorum web sitesinde bir kaç dakika içerisinde yayınlanıyor. Eskiye göre, baş döndürücü bir hız, öyle değil mi?

Eskiden Televizyon, Gazeteler için en önemli rakipdi. Akşam bülteninde yayınlanan haberler, ancak ertesi günün gazetelerinde okunabilirdi. Şimdiyse gazete web siteleri olayın oluşundan kısa süre sonra haberi giriyorlar. Yani bir anlamda kendi yayınlarının da rakibi oluyorlar. Ancak, haber tam olarak sonuçlanmasa bile duyurup gelişmeleri de ardı ardına vermek, bir anlamda Televizyondan rövanşı almak gibi kabul edilebilir. Ek olarak, konu hakkında yapılan okur yorumları da işin karlı kısmı.

Televizyon habercileri de, özellikle sabah kuşağı yayını yapanlar, adeta sosyal medya yorumları ile yönlendiriyorlar programlarını. Hatta, gelen yorumlara sinirlenip izleyiciyi haşlayanları bile oluyor. Yani neredeyse çift yönlü bir iletişim söz konusu, sunucu ve izleyenler arasında.

Yine radyo sunucuları da programlarında telefon ile katılan dinleyicilerinin yanında, sosyal ağlardan gelen akışlar ile kah istekleri çalıyor, kah trafik durumunu veriyor, kimi zaman da bunları diğer dinleyenler ile paylaşıyorlar. Anlaşılan artık habercilik ve programcılık sunan ve izleyenin ortak iletişimiyle ortaya konuluyor.

İşte size bir Yeni Medya etkisi. Haber artık ya birlikte üretiliyor ya da birlikte yorumlanıyor. Büyük ölçüde sosyal medya taraflarının katlısı kendini hissettiriyor.

Sosyal ağ sitesi kuran bir gazete bile var bu aralar. Hürriyet Gazetesi video yayınladığı bir sitenin yanında fazla duyurmadan bir sosyal ağ sitesini de kullanıma açtı. Prensip olarak Hürriyet Gazetesi web sayfası üyelerinin tamamı aynı genel şifre ile tüm servislerine bağlanabiliyorlar. Bunda da durum değişmiyor. Kullanıcı adı ve şifresi ile giren üyeler bu servisten de yararlanabiliyor. benimsayfam.hurriyet.com.tr gibi uzunca bir alanadı var. Biraz primitif de olsa bir iki usta dokunuşla Facebook benzeri bir sosyal ağ sitesine dönüşebilir. Bakalım yaygınlaşacak mı? Bana sorsalar quup.com'u alıp bünyeme katardım, ancak belki de başka bir bildikleri vardır. Google bile 3. denemesinde bir sosyal ağ oluşturabilmişken Hürriyet'in bu denemesini yüreklendirmek gerektiğini düşünüyorum. Diğer yandan, İnternet'teki okur kitlesini de düşündüğünüzde bu avantaj iyi kullanılabilirse "neden olmasın?" denilebilecek bir girişim. Yalnız, arkadaş ekleme kısmı zayıf kaldığından böyle bırakılırsa kullanıcılar arasında fazla bir iletişim olmayacak gibi görülüyor.

İşin özü, gazetelerin bir zaman tehdit olarak gördüğü İnternet, artık kendi yararlarına kullandıkları bir mecraya dönüştü. sadece basılı gazeteler değil bu etkilerden yararlananlar. Sadece İnternet üzerinden yayın yapan bazı gazeteler de son derece başarılı bir çıkış grafiği yakalamış durumdalar. Ancak hala basılı gazetelerin web siteleri kadar popüler değiller. Bunun aşılmasının yolu da içerik kalitesinde üstünlük ve rekabetçilik sanırım. Devrim niteliği taşıyacak yenilikler de öne çıkmanın bir diğer yolu olabilir. Bu arada İnternet gazeteciliği ile başlayıp basılı yayına dönüşenler olacak mı? Asıl onu merak ediyorum.

İyi günler dilerim.

Yeni Medya Nedir?

Yeni Medya dizisinin ellincisinde aklıma hala "Yeni Medya nedir?" sorusuna, bir cevap vermemiş olduğum geldi. Gerçekten nedir bu dilimize dolanan yeni medya? 

Blog girdisini bu linkten dinleyebilirsiniz.
Merhaba,

Haberleşme ve kitle iletişimi kavramları biz çocukken çok daha kolay anlaşılırdı. Öyle ya, tek kanallı devlet televizyonu, TRT radyoları, meteoroloji ile polis radyoları vardı yayın yapan. Bir kaç gazete ve dergiyi de peşine eklediniz mi, işte size kitle iletişimi.

Telsiz bile halka yasaktı. "Ruslara casusluk yapar bunlar" diye Telsiz kullanmak gibi basit bir iletişimi bile gerçekleştiremedik uzun seneler. Oysa yıllardır, Amerikan tır şöförleri araçlarında kullandıkları halkbandı telsizlerle haberleşiyordu. Dünyada milyonlarca kişinin ilgilendiği Amatör Telsizcilik diye bir hobi, yani bir boş zaman uğraşı vardı. Bizlere yasakken, tüm dünyadan meraklıları ister Mors alfabesi ile ister konuşarak birbiriyle haberleşiyor, boş zamanlarında hoş vakit geçiriyorlardı. Biz ise 80'li yılların ortalarına kadar elimize mikrofonu alamadık. Oysa dünyada amatör telsizcilik, bir tek geri kalmış muz cumhuriyetlerinde yasaktı aynı dönemlerde. Sonra, Kıbrıs savaşı sırasında kendi üretmediğimiz telsizler ile haberleşemezken, kendi gemimizi batırdık. O vesile ile Aselsan kuruldu. Amatör telsizciler, sadece telsizle konuşan değil, aynı zamanda kendi cihazlarını üreten kişilerdi dünyada. Bizde ise iletişimin araçları ve telsiz bile tabu olarak görülmüş ve halk ile aralarına bir set çekilmişti. Amatör telsizciler yıllar öncesinde kendi telsizlerimizin üretiminde rol oynarlardı belki de. Kim bilir?

Geleneksel medya olarak nitelediğimiz tüm kesimler, yani radyo, televizyon ve gazeteler ile birebir iletişimde kullandığımız ev telefonları, posta, telgraf, telex hizmetlerini eski medya olarak nitelendirebiliriz. Ortak özellikleri tamamının iletişim konusunda oldukça yavaş olmasıydı. Canlı yayın bile yapılsa bunu izlemek için bir radyo ve televizyona ihtiyaç duyardınız. Evde film çekebilen bir mutlu azınlık da vardı. Film kaseti makineye yerleştirilir ve genellikle sessiz ama renkli filmler çekilir, sonra banyo için yurt dışına yollanırdı. Basit bir şarkı bile dünya listelerine girdikten aylarca sonra bizim radyolarda çalınmaya başlardı. Ortam deseniz, ya plak alırdınız dinlemeye, ya da kasetlere karışık şarkı doldurturdunuz. Video döneminde bile, yine yayınından aylar sonra, kasetten kasete çekilmiş, artık sulu boya ile boyanmış gibi görünen şeyleri izlerdik.

Yeni medya, biraz da yeni teknolojilerin ve İnternet'in ürünü. 90'lı yılların sonlarına doğru ivme kazanan cep telefonları bir yere bağlı olmadan, dilediğimiz herkesle iletişim kurmamızı sağladı. Cep telefonlarından az sonra gelen, kısa mesaj servisi ise daha yeni tanışmış olduğumuz çağrı cihazlarını çöpe gönderdi. SMS, cep telefonu görüşme ücretleri ucuzlamasına rağmen, hala direniyor. Sanırım basitliği onu vazgeçilmez yapan nedenlerden biri. Bu sayede şebekeye neredeyse hiç yükü olmayan bu servisten, operatörler hala yüklüce para kazanabiliyorlar. Evet, cep telefonları ve sms de, yeni medyanın unsurları.

Kitlesel iletişimin bir diğer unsuru ise İnternet. Ortaya çıktığı andan beri müthiş bir değişime neden oldu. Dünyanın bilgi birikimine bir kaç sözcük yazarak ulaşmak lüksü bir yanda, yazdığınız mektubun ilgilisine ışık hızı ile ulaşması başka bir yanda. Anlık mesajlaşma servisleri ile canlı olarak iletişim kurmak, sesli, görüntülü görüşmenizi ağ üzerinden yapmak, ilginç sitelerde vakit öldürürken görüşlerinizi belki de hiç tanımadığınız insanlarla paylaşmak diğer yanda.

2005 sonrası yaygınlaşan, günümüzde ise iyiden iyiye hayatın bir parçası haline gelen sosyal medya siteleri ise bir diğer yeni medya unsuru.

Madde madde sayarsak, Bilgisayar oyunları, Sanal gerçeklik ortamları, Multimedya (Çok ortamlı; Ses, Video, İnteraktif platformlar, Animasyon, Metin v.b) CD-DVD-ROM'lar, Yazılım, Web siteleri (blog'lar, wiki'ler de dahil olmak üzere), Elektronik posta, Elektronik kiosklar, İnteraktif - akıllı televizyon, Mobil medya, Podcast, Hypertext edebiyatı, Blog (1). Ancak yeni medya kavramı bunlarla sınırlı değil. İçeriğin net üzerinden sayısallaştırılarak bir yerden bir yere iletildiği, tüm bu sürecin de veriye dönüştürüldüğü siber alandır (2).

Günümüzde eski medya olarak nitelendirdiğimiz kısım da artık yeni medyanın içerisine girmiş durumda. Öyle ya sabah İnternet'in başında gazetelere şöyle bir bakıp geçmiyor muyuz? Artık beğenimizi ve yorumlarımızı bile anında yapabiliyoruz. Dolayısıyla medya denildiğinde aklımıza "Yeni Medya" baskın olarak gelebilir. Zaten kavram çok da önemli değil aslına bakarsanız. Geniş kitleleri birbiri ile haberleştirebiliyor mu? Bunun için pek çok alternatif yol bulunabiliyor mu?  Önemli olan bu.

Artık iletişim fakültelerinde "Yeni Medya" dersleri veriliyor. Yeni Medya bölümleri açılıyor. Bence son derece yerinde bir durum bu. Gençler zaten içinde yaşadıkları ortamı profesyonel hayatlarına entegre edebilmek için bu işin okulunu da okumalılar. Gerçi öğrenmeleri gerekenler çok hızlı değişiyor ama bir ucundan tutmadan böyle bir kavrama da yetişmek mümkün değil.

Sayısallaştırılmış ortamın son derece zayıf bir yönü var. Kalıcılığı. Eğer herhangi doğal ya da kendi oluşturduğumuz bir nedenle uygarlığımız bir kesintiye uğrarsa, geriye kalanlara ya da bizden sonra gelebilecek uygarlıklara bu sayısal büyük veriden ne kalacak? Acilen, uzun dönemde (kim bilir belki de 100 bin yıl) bozulmadan kalacak ve çok büyük kapasiteye sahip veri depolayabilecek bir teknoloji bulmamız gerekiyor. Aksi taktirde, bu kadar veriye yazık olmaz mı sizce de?

İyi günler dilerim.


Dipnotlar:
(1) http://tr.wikipedia.org/wiki/Yeni_medya
(2) http://kamilmehmetozkan.com/wordpress/2013/01/21/buyuk-donusum-yeni-medya-nedir-ne-degildir/#.UlZtDNLp0V8

Akıllı Telefon Bağımlısı mısınız?

Akıllı cihazlar onları kullananların hak etmesi gereken cihazlardır. Önceki cümle oldukça tartışmalı aslında. Akıllı telefon, yerine göre boş vakit öldürmek için de kullanıldığında aslında amacına uygun kullanılıyor sayılabilir. Bu durumda, akıllı telefonlar ile kurulan irtibat bir tür madde bağımlılığı gibi düşünülebilir mi?

Blog girdisini bu linkten dinleyebilirsiniz.
Merhaba,

Telefonlar öyle bir akıllandılar ki, düzgün bir uygulama yazılsa, sizi marsa götürür, okeye döneyim derken, arkadaşınız eli bitiriverir. Tamam kulağa garip geliyor biliyorum ama Galaxy Note II sahibi gençlere otobüslerde dikkat edin, ne demek istediğimi anlayacaksınız. Gençler, eskiden arkadaşlarıyla kahveye giderlerken, artık okey oynamak için mekan ve zaman konusunda bir kısıtlamaya sahip değiller. Bu bir tür gelişme olarak nitelendirilebilir mi?

Şaka bir yana, kullandığımız akıllı telefonlar geçtiğimiz yüzyılda aya astronotları götürüp getirmek için gerekli hesapları yapan bilgisayarlardan binlerce kat daha güçlü işlemcilere sahipler. Hem de, eskisi gibi tek çekirdekli işlemciler değil kullanılanlar.

4'er çekirdekli iki işlemcisi, bir de görüntü işlemek için 4 çekirdekli bir grafik işlemcisine sahip cihazları cebimizde taşıyacağız, zili çaldığında ekranına parmağımızı sürtüp  kulağımıza götürüp, "alo!" diyeceğinizi, söyleseniz, 1980'li yıllarda size güler geçerlerdi. O dönemde evlerin hepsinde telefon bile yoktu. Olanlar da ya büyük paralar karşılığında devralmışlar yada yıllar süren bekleyişleri sonucunda muratlarına ermişlerdi. Kimi öngörülü aileler çocuk doğduğunda adına telefon sırasına yazılır, şansı yaver giderse evliliğine kadar telefon bağlatmaya hak kazanırlardı. Sonra her şey değişti. Her ne olduysa, küresel teknoloji dalgası ülkemizi de yalayıp geçtikten ve bizde de bilgisayar kullanımı alıp başını gittikten bu yana, her şey biraz karıştı. Önce bilgisayar, sonra İnternet daha sonra da cep telefonu bağımlısı olduk.

Bağımlı olup, olmadığınızı test etmek oldukça kolay. Eğer evden telefonunuzu almadan çıktığınızda, içiniz rahat ve endişesiz iseniz böyle bir derdiniz yok demektir. Ancak farkına vardığınızda 10'larca kilometre uzakta olduğunuzda bile, dönüp telefonunuzu alıyorsanız, durum dramatik. Eğer belediye otobüsünde telefonda oyun oynuyorsanız daha da beter diyebiliriz.

Elinizde, o anda İnternet dünyasında her türlü kaynağa ulaşıp, merak ettiğiniz konularda bilgilenmenizi, haberdar olmanızı sağlayacak bir cihaz taşıyorsunuz ve yaptığınız şey; kitap, makale veya haber okumak değil, bilgisayar programı yazmak değil, sadece okey oynamaksa, bu akıllı cihazın sizi iyiye, doğruya ve güzele ulaştırmak için işe yarayan bir araç olmadığı ortada. Peki o zaman ne? Belki de bu, yeni madde bağımlılığınız.

Biliyorum, kötümser bir yaklaşımla ele alıyorum akıllı telefonları. Ancak ne kadar düşük performansla kullanılıyor olurlarsa olsun, artık ilginç bir olay, bir durum ortaya çıktığında, bir anda ceplerdeki bu cihazlar yerlerinden çıkıp, görüntü kaydetmeye başlayıveriyorlar. İşte, o andan sonra buraya kadar söylediklerimin tamamını unutabilirsiniz. Gerçek anlamda vatandaş gazeteciliği işte o anda başlıyor. O duruma söyleyebilecek hiç bir şey kalmıyor.

Örneğin Facebook'da "Ankara'nın Bugları" diye bir sayfa açmışlar. Ankara'nın Bağları şarkısına ve Bilgisayar programı hataları anlamına gelen "Bug" kelimesine gönderme yapılarak oluşturulmuş bir ismi var. Ankara'da belediyecilik anlamında yapılmış hataları, komiklikleri sergiliyor. Son derece ilginç, komik, acı, eksik yönleri ile Ankara sokaklarının resimleri ve yapılan yorumlar burada ele alınıyor. İşte, size harika bir halk gazeteciliği örneği. Bunu, büyük oranda akıllı telefonlara, mobil İnternete ve biraz da sosyal medya'ya borçluyuz.

İşte size bir olumsuz, bir de olumlu yanı ile akıllı cihazlardan bahsettim.

İyi günler dilerim.

Yeni Medya - Eski Medya

Sosyal medya etkisini her alanda göstermeye başlayıp, içerik üretimi kavramına getirdiği yeni, hızlı yaklaşım, bazı şeyleri değiştirdi. Peki gerçekte değişen ne?

Merhaba,

İnternet, başlı başına kendisinden önceki medya üzerinde önemli bir değişim yaratma gücü ile ortaya çıktığı andan bu güne bazı devinimlere neden oluyor.

Hafızamızı tazelemek adına, haberleşme için 20. yüzyılda internet öncesi kullandığımız yöntemleri sıralayalım.

Konuşma,
Kitap,
Gazete,
Dergi,
Mektup,
İlan panoları ve çeşitli reklam ortamları,
Telgraf,
Telefon,
Teleks,
Faks,
Telsiz,
Radyo,
Televizyon,
Bilgisayar,

Tüm bu yöntemlerin etki ve yayılım hızı açısından öncelikle yerel olarak kendilerini gösterdikleri açıktır. Küresel yayılımlarının ise daha yavaş olduğunu söyleyebiliriz.

İnternet doğduktan kısa bir süre sonra küresel bir ağ olarak çalışmaya başlamıştır. İnternet, aslında mevcut haberleşme ağının üzerinde çalışmaktadır. Küresel haberleşme şebekesi, kimi yerde havadan, kimi  yeraltından giden teller, ağırlıklı olarak fiberoptik kablolar, karasal radyo linkleri, uydular üzerinden gerçekleştirilen radyo linkler ve benzerlerinden oluşur. Yeni teknolojiler İnternet erişim hızlarını ve kapasitelerini durmadan artırmaktadır. Bu haliyle küresel şebekenin İnternet yüzünden devamlı olarak daha yüksek kapasiteli bir hal aldığını söylemek yanlış olmaz. Hız konusunda her ne kadar ışık hızı ile iletişim sağlansa da bunu yavaşlatan etmenlerin, örneğin düğüm noktaları gibi unsurların da giderek daha hızlı hale gelmesi ile aktarım gecikmelerinin de azalması küresel şebekenin daha mükemmel hale gelmesini sağlamaktadır.

Bir bulut düşünelim, buna haberleşme bulutu diyelim. Bu bulut içerisinde sayısal paketler geldikleri ve  gidecekleri yeri bilerek hareket ederler. Bu paketlerin içeriği her şey olabilir. Bir telefon görüşmesi,  faks ya da radyo-TV yayını, bir web sayfası, elektronik mektuplar ve benzerleri, kısaca düzen içerisinde bir kaos.

İnternete erişmek için bir sayfa açtığınızda sizin için oldukça basit olan bu eylem aslında nelere neden olur? Bir arama yapıp, bulduğunuz sonuca tıkladığınızda, akıllı cihazınız öncelikle bu linkin ip adresini, en yakın alan adı sunucusundan sorgular ve aldığı yanıta göre mümkün olan en kısa yoldan ona ulaşmaya çalışır. Bu 10-15 adımda durula, durula gidilen binlerce kilometrelik bir yol olur genellikle. Yine de bir kaç saniye içerisinde istediğiniz veriye ulaşırsınız. Binlerce metre deniz altında giden kablolar üzerinden yapılan kıtalar arası bir yolculuk için saniyelerle ölçülebilen bir erişim süresi hiç fena sayılmaz. Öyle değil mi?

Geleneksel medya, örgütlü ve düzenli yapısı ile doğal olarak kaotik işliyor gibi görünüm veren bir alternatifin yanında konumunu koruyacak gibi görünmekteydi. Bu görünüm nedeniyle yeni medyanın var olan gazete, tv ve dergiler gibi köklü kuruluşlar için bir alternatif olmadığı aksine İnternet sayesinde tüm sosyal medya sitelerinin bu geleneksel medya için tamamlayıcı ve destekleyici etkisi olduğu söylendi durdu. Oysa çok basit bir kırılma noktası 31 Mayıs 2013 tarihinde kendisini belirgin olarak gösterene kadar dikkatimizden kaçtı. Bu nokta "Güven"di.

Güvenilir olarak belleğimize kazılmış, neredeyse tüm haber organları bu güveni sarstıkları anda sosyal medya çok ciddi bir alternatif olarak karşılarına dikildi. Nasıl dikilmesin? Meydanlar hıncahınç dolup taşarken, bir haber kanalı penguen belgeseli gösterip, "kötü örnek" olarak ilgili fakültelerde okutulabilecek bir yayın yaptı. Oysa aynı anlarda sosyal medya olanlarla ilgili görsel ve video kaynamaktaydı. Yapısı gereği filtreleme işini kullanıcılara bıraksa da büyük ölçüde güvenilir haberler Yeni Medya ile tüm dünyaya bir anda yayıldı.

Artık geleneksel medya yerine daha çok bilgisayarlarının, akıllı cihazlarının ekranlarına bakıyor insanlar.

Yeni Medya kavramı halen sizi etkilemediyse bilin ki, kısa sürede hayatınıza girip kendini benimsetecek ve bir süre sonra tüm diğer medya ile birlikte anılacaktır.

Eskiden yayıncılık faaliyeti için büyük yatırımlar gerekirdi. Şimdi sadece düzenli bir gelir modeli oluşturup küçük bir başlangıç bedelini bulduğunuzda, dilediğiniz sanal gazete veya radyoyu, televizyonu açmak mümkün. Geri kalan kısmı eskisine çok benziyor, çünkü bunda da haber alıp iletmek için ya da program üretip dinletmek veya izletmek için yoğun emeğe ihtiyaç var. Üstelik potansiyel takipçi kitleniz de dünyanın her yerinden size ulaşabilecek durumda. Buna 21. yüzyılın iletişim devrimi demek doğru olur sanırım. Ülkemiz açısından 80'li yılların tek kanallı televizyonundan bu hale gelmek 30 yılda müthiş bir ilerleme anlamına geliyor.

Yeni medya bir süre sonra sadece medya, yani ortam olarak anılacak sanırım. Ancak İnternet ve sosyal medyanın özellikle son zamanlarda anlaşılan etkisi bir döneme damgasını vuracak ve öyle de hatırlanacak gibi görünüyor.

Serimiz devam edecek.

İyi günler dilerim.

İnternet Kullanımı Ülkemizde Tarihin En Üst Seviyelerinde

İnternet güzel gelsenize!

Yıllarca İnternet kullanımı artsın, herkes erişebilsin diye benzer lafları çok ettik. Şimdilerde TÜİK'e göre neredeyse iki evden birinde İnternet erişimi var. Büyük şehirlerde ise nüfusun %90'ı düzenli İnternet kullanıyor.

İstatistik ile istediğinizi söyleyebilirsiniz, arkanızda rakamlar olduğundan yemin etseniz başınız ağrımaz. TÜİK rakamlarına bakılırsa acayip İnternet Penetrasyonu (!) var ülkede.

Peki, İnternet ile ne yapıyoruz? Facebook ("Face" diyolla) üzerinde birbirimize kedi resimleri yolluyor, beğeniyoruz. Twitter'da bizi takip edeni, takip edip, özlü sözler (aforizma) paylaşıyoruz. Söyleyenleri çoktan toprağa karışmış olsa da, adamlar yeniden yaşıyorlar bu sayede. Böylece her gün ölüleri görüyoruz, dinliyoruz anlayacağınız. Zombili dizilerin kolay kabul görmesi bundan olmasın? Yılmaz Özdil ve diğer popüler yazarların köşe yazılarını paylaşıp, hayıflanıyoruz memleketin haline. Sanki olanlarda hiç payımız yokmuş gibi.

Özetle, ağzına kadar dolu muhteşem bir bilgi kaynağının içine atlıyoruz ama saçımız bile ıslanmadan çıkıyoruz dışarıya.

Bilgiyi kullanıp yeni bir şeyler üretiyor muyuz?

Süslü özlü lafları hayatımızda kullanıyor muyuz?

Milli Kütüphane var bizim Bahçelievlerin son durağında. Yıllarca yanından geçip yapıya, pencerelerine, kapılarına bakıp içine girip toplantı salonunda bir seminer, gösteri izlemiş olmamız, ondan hakkıyla yararlandığımızı gösterir mi? Alooo, içerisi tıka basa kitap dolu arkadaşım!

Dün bir tanıdıkla konuşuyordum. Bir kitabın özetinin ne kadar uzun olduğundan söz ettik. 40 sayfa okumak bile uzun geliyor bize artık anlayacağınız.

140 harf uzunluğunda yaşamaya başlarsak olacağı budur işte.

İnternet sayesinde çok şey yapabiliriz. Ne "ararsak" bulabiliriz. Kendimizi yeniden yaratabilir, yenilikler üretebiliriz.

Peki biz ne arıyoruz? Gerçeği mi? Kedidir, kedi ;)

İnternet Neden Pahalı?

İnternet erişimi için ne yazık ki fazla alternatifimiz yok. TTNET, Superonline (Turkcell), Türksat, ve Mobil Operatörler.

Turkcell 250 Mb kotalı servisi 7-14 liraya veriyor. Dolayısıyla video izleme işini unutmanız gerekiyor. Olsa olsa mail trafiği ve sosyal medya erişiminde işe yarayabilir. 1-4-8 Gb da satılıyor tabi ama hem pahalı hem sınırlı işte.

TTNET deseniz, o da diğer bir tok satıcı. Fiyatlar, piyasada yeterli oyuncu olmadığından pahalı. Yavaş yavaş fiber-optik altyapıya geçiliyor ancak rekabet eksikliğinden yeterince hızlı değil.

Türksat fiyat ve hizmet konusunda oldukça mülayim. Oysa büyük oranda fiber-optik altyapıya sahip. Sanki görünmez bir el (serbest piyasa ile ilgili olarak anlatılan değil tabi) Türksat'ın daha ucuz ve yaygın hizmet verip piyasadaki fiyatları düşürüp kaliteyi artırmasını engelliyor gibi.

Superonline harala gürele yollara 15 santim genişliğinde 50-60 santim derinlikte yarıklar açıp kablo döşüyor ama doğrusunu isterseniz bu kadar altyapı yatırımından sonra ucuz İnternet hizmeti vereceklerini hiç düşünmüyorum.

Özetle oligopol piyasasında daha başka bir şey beklemek de doğru olmaz zaten.

 

Beklentilerden bahsetmişken bir de Vodafone'un İnternet Markası'na eleştiri getireyim. Vodafone internet altyapısını Turkcell gibi güçlendirmek adına Koçnet'den (Biri) servis sağlayıcısını satın almıştı. Şimdi ona bana göre komik bir isim de bulmuşlar. "Süper İnternet". Sanırım rakipleri Süperonline bilinçaltlarına o kadar işlemiş ki böyle bir marka yumurtlamışlar. Marka danışmanları yok mudur? Mesleki deformasyon mu, yoksa işletme körlüğü müdür bilemedim. :)) Daha beteri ÖZ-ZÜPERÖNLİNE olurdu ama akıllarına gelmedi sanırım. Neyse ki Turkcell Superonline kurumsal rengi olan kırmızıyı değiştirip kendi rengi maviye çevirmiş. Yoksa kafalar tam karışacaktı. Mobil modemlere ilk isim veren Turkcell (Vınn) marka yönetimi konusunda yakın rakibinden daha başarılı gibi görülüyor. Vodafone Shop'a gelip "Vınn" isteyen o kadar çok müşteri gördüm ki hiç sormayın.

Ufukta ucuz İnternet yok. Bir süre daha böyle devam edeceğiz. Birisi piyasanın yapısını değiştirene kadar pek bir şey olacağı yok. Rekabet Kurumu resen TTNET'i parçalayıp satsa hayalimin hiç gerçekleşmeyeceği de ortada zaten.

Pahalı ve hükümetlerin tehdidi altındaki İnternete devam.

Ek not: Bu yazıyı yazdıktan bir kaç gün sonra Turkcell aylık 93 liraya 15 GB kotalı VınnWifi'yi duyurdu. Ucuzlayacak derken daha pahalısı çıkması ayrı bir hoşluk.

Görsel mail ile gelen bu duyurudan alınmıştır.

Bilgisayar ve İnternet Nereden Nereye Geldi

Tamamen kendi bakış açımdan bir değerlendirmedir! (Ne de olsa burası benim blogum)

Bir kaç yıl içerisinde neler neler demode oldu?

Bilgisayar niyetine ilk gelenler Sinclair ZX Spectrum 48 ve Commodore 64'tü. Senelerce tahtlarını korudular.

Neler yapmadık ki onlarla? En son direkt halkbandı (27 Mhz, AM) üzerinden birbirimize program aktarıp çalıştırdığımızı hatırlıyorum (Tunç sen de hatırlıyor musun?). Ardından 80286'lı bilgisayarlar girdiler yaşantımıza. Kendi ekranları bile vardı, inanmazsınız! İşletim sistemleri üzerinde oyun bile oynanırdı. Gerçi monokrom, yani tek renkli (yeşil, turuncu artık şansınıza ne varsa) idiler ama televizyon bile renkli olalı fazla zaman geçmemişti o aralar. Tabi kimileri de deli gibi oyun oynadı bu cihazlarla. Ben pek oynayamadım, oyunlar fazla karmaşık geliyordu :)

Arada bir, iki başarılı deneme de görsek (Comodore Amiga gibi), PC'ler piyasayı kapıverdiler.

İlk PC'mi 1991 gibi edindim. Monokrom ekranlı 1 MB Ramli, 80 MB sabit diskli bir 80386-DX40 makineydi. Arkadaşlarımın firmasında toplamışlardı, geldiği gün güç kaynağı yandı. Sonra yıllarca DOS ile kullandım onu. Bir ara Windows 3.1 çıktı yükledim. Beğenmeyip burun kıvırdığımız Mac'in işletim sistemini ne kadar da güzel benzetmişlerdi. Norton Commander kullandık, dosya kopyalarken. Bir ara seri kablo lehimleyip bir tür ağ bile kurduk PC'ler arasında.

İşyerinde ilk modemi aldığımızda 1994'dü yanılmıyorsam. "BBS var" dediler bağlandık. İlk elektronik postamızı da onlar sayesinde alıp gönderdiğimizi hatırlıyorum. Böylece bizim son teknoloji bilgisayarlar haberleşme cihazına dönüşmeye başladılar.

Sonra İnternet'e bağlandı Türkiye dediler. Ucundan ucundan biz de bağlandık. Türkiye'nin yurt dışı çıkış hızı 64 kpbs idi. 128 kpbs'ye yükseldiğinde sevindik. Web tarayıcılar çıktığında da sevindik ama resimleri görmek çok yavaşlattığından uzun süre resimler kapalı kullandık tarayıcıları.

Servis sağlayıcı diye bir şeyler çıktı. İnternet erişimi satılmaya başlandı. O korkunç cızırtı sesleri ile bağlanmaya başladık.

Çevirmeli bağlantı nasıl bir ses çıkartıyordu diye merak ederseniz yukarıdaki videodan dinleyebilirsiniz.

Yıllarca çevire çevire kullandık bu İnternet'i. Önceleri 14.400 bps idi hızı, sonra 56 Kbps'ye kadar yükseldi. İyi de para ödedik bu bağlantılara emin olun.

Sonra Kablo İnternet ile tanıştık. Kafadan 64 Kpbs! Muhteşem bir hızdı. Üstelik devamlı bağlıydı. Böylece ilk sunucularımızı bile kurup test edebildik. Arada komşuların ağlarında ne var ne yok diye de bakmadık değil. Çünkü çok kolayca yapılabiliyordu. Sonra yarım yamalak özelleşti Kablo İnternet. Hızlar 3-4 kat artmıştı ki ne oldu bilinmez, görünmez bir el ne zamandır sürünmekte olan ADSL teknolojisini öne çıkardı. Hepimiz kapatıp kablo İnternet'leri geçiverdik. ADSL altyapısı halen tekel ve hızlarımız yerlerde sürünüyor.

2005-2007 gibi sosyal ağlar ile tanıştık. Türk kulanıcılar Facebook'u 2010'lu yıllarda delicesine kullanmaya başladı. Şimdilerde de Twitter pek revaçta.

İlk çıktığından beri Devletler İnternet'i kontrol etmeye çabaladılar. Bunun baskısını hiç olmadığı kadar 2010'lu yılarda hissetmeye başladık. Ayağa kalkıp yürüdük. Pek ciddiye almadılar ama hafif tırstıklarına da eminim.

Anladılar ki: İnternet ve Yeni Medya çok ciddi bir potansiyel'e sahip. Ya, işte böyle uyduruk Spectrum 48 ile başlayan macera kısa sayılabilecek bir sürede nerelere geldi?

Bakalım daha neler göreceğiz?