Saat Durdu

Babam Hüsnü Çubukçu en uzun gecede (21 Aralık 2013) hayatını kaybetti. 70 yıllık yaşamına pek çok iyi dostluk ve geniş bir çevreyi sığdırmayı becermişti. Dün gelebilen dostları ile birlikte kendisine veda ettik. Oldukça kalabalık oldu doğrusunu isterseniz. Bloğumda onun eserlerinden birine yer vermek istedim.
3 şiir kitabı vardı. Kimi şiirleri biraz karamsardı. Bu karamsar şiirlerden birisini buraya almanın iyi olacağını düşündüm. Kendisi de iki kitabında birden yayınladığına göre seviyormuş bu şiiri.

Saat Durdu

Son defa gong vurdu
ve saat durdu.
Sessizlik kapladı
her yanı
kimsecikler
artık yok
ortalıkta...

Kim söndürdü
sokağın ışığını?
Neden kararttınız
gökyüzünü?
Neden yıldızlar
parlamıyor,
saat niye durdu?
Gonk vurmuyor...

Zamanın ötesine
geçmen gerekmiyordu
sadece, tutsan, dokunsan
ellerime
öpseydin dudaklarımı
o bile yetiyordu...

Artık ellerin,
Ellerimi tutmuyordu.
Gözlerin buğulanmıştı
ve galiba ağlıyordun.

Sokağın ışığın sönmüş
saat durmuştu,
gong vurmuyordu...

İsmail Hüsnü Çubukçu
Bir Kadın Ağladı (Şiirler) S: 91-92
Sevgi Yumağı (Şiirler) S: 45